Dag 1. De Heenreis

Het eerste deel van de reis verliep eigenlijk veel soepeler dan ik had gedacht.

Ik dacht dat het veel meer tijd zou kosten om door de douane op Schiphol heen te gaan.

Dat viel dus erg mee!

En in de rij om door de douane te gaan, stond ook Roel van Velzen. Ook best leuk om hem in het echt te zien. Hij is dus echt behoorlijk klein.

Na de douane was er nog even paniek bij Cees. Hij wilde zijn nieuwe opslagkaartje afrekenen en kon zijn pasje niet vinden.......... Dat zijn normaal dingen die bij mij gebeuren! Dus ik begon al allerlei plaatsen op te noemen waar zijn pas kon zijn. Hij had hem immers vlak daarvoor nog gebruikt om dollars op te halen.

Maar goed, het is niets voor Cees om zijn pas kwijt te zijn, dus naar info balie om te vragen of ze naar het GWK kantoor konden bellen om te vragen of daar een pas achtergebleven was. Ondertussen checkte ik zijn portemonnee en pasjes. En ja hoor, hij zat gewoon in zijn portemonnee maar kennelijk dus niet op de vaste plaats! Sja, als je vaker pasjes en dergelijke niet kan vinden, dan weet je uit ervaring dat die overal kunnen zitten!

De duur van de vlucht naar Washington was 7 uur en 50 minuten. Een half uur sneller dan gepland,

6206 kilometer afgelegd! Het was grotendeels bewolkt, dus onderweg weinig gezien en weinig gefotografeerd. Alleen boven Canada was het even helder. En richting Washington ook weer.

In het vliegtuig kon je wijn nemen. Dat deed ik niet, maar ik zag dat er op de fles een F-Sleutel stond. En ook notenschrift. Dat is leuk, dus ik heb foto genomen. De steward heeft ook nog met deze fles geposeerd. Ik zei dat mijn zoon Saxofoon speelt, dus zo'n fles erg leuk vond, en dat ik de inhoud van de fles lekker vind ;-)

Hoe groot mijn verbazing dat ik ff later zo'n fles kreeg!!!!!! Ik weet nog niet of we hem leeg gaan drinken hier – maar de fles (plastic!) op zich ga ik bewaren!

Het vliegveld van Washington was kleiner dan gedacht. En onze vlucht kwam dus vroeg aan. Er was nog bijna geen personeel aanwezig! En je wordt wel weer heel erg gecontroleerd als je Amerika in wilt. Dus in aller ijl kwamen er medewerkers aan.

Ook moest je de koffers zelf weer oppakken. En eenmaal door de douane liep er ook een beveiliger met een drugshond. Die natuurlijk aan onze koffers ging snuffelen en daarmee door ging ook al hij geroepen om verder te gaan. Kennelijk vond hij de geur van Susie en Dhario erg interessant. Het zou me niets verbaasd hebben als we onze koffers open moesten doen, maar dat viel dus mee.

Op het vliegveld van Washington zat een jong stel met kind. Iedereen met een kind onder de 2 mocht als eerste het vliegtuig in. Cees had gezien dat ze duits waren, dus ik vertelde dat ze het vliegtuig in mochten. Ze zeiden dat ze ' on hold' stonden. We begonnen te praten en ik vertelde dat ik bij een Oostenrijks bedrijf werk. Wienerberger. Ah, Ziegel zeiden ze meteen!

Was wel grappig dat ze Wienerberger kennen! Later bleek dat ze uit Oostenrijk kwamen! En ze konden nog op deze vlucht mee, waren nog net 3 plaatsen vrij! Later hadden ze daar wel heel veel spijt van.............

Ook op deze vlucht werd gezegd dat we een half uur eerder zouden aankomen. Onderweg redelijk weer. Afwisseling van bewolkt en onbewolkt. Toen kregen we te horen dat er boven Denver een behoorlijke bui hing. En dat we dus rondjes moesten circelen. In het begin was dat best nog wel leuk. En we kregen ook te horen dat we dan een kwartier eerder zouden aankomen. Dat veranderde in op tijd. Daarna vlogen we langs de bui, zo'n 100 miles boven Denver en gingen daar rondjes draaien. Was eerst best leuk om de Rocky Mountains vanuit het vliegtuig te zien. Maar na de vierde keer ook niet meer zo........ En als er dan geluiden komen uit de cockpit dat er niet zoveel fuel meer is voor nog meer rondjes, dat we nog niet mogen landen op Denver, en dat er tegen de stewardessen die met een serieus gezicht rond liepen gezegd werd dat er een Emergency was en dat ze ook op hun stoelen moesten blijven zitten, en dat er rare alarm geluiden uit de cockpit kwamen (later trouwens ook nog, toen was er niets meer aan de hand, dus is het waarschijnlijk toch iets anders geweest) sja, dan zit je eigenlijk niet meer echt op je gemak! (Zachtjes uitgedrukt!!!!

Op Denver landen kon niet, blijven cirkelen kon niet, dus moesten we uitwijken naar Grand Junction. En uiteraard weet ik dat ze geen risico nemen. En ook in films waarbij vliegtuigen moeten uitwijken en niet genoeg Kerosine meer hebben, dat komt eigenlijk altijd we weer goed.

Maar je schrikt je ook helemaal lam als je ineens super turbulentie hebt! Die turbulentie was er al een poosje, immers het was slecht weer, maar zelfs Cees vond dit eng! Ach, nu is het voordeel dat een beetje turbulentie niets meer voorsteld, en dat we weten dat een vliegtuig inderdaad heel veel kan hebben. Enfin, eigenlijk ook nog hele mooie dingen gezien vlak voor Grand Junction. (Dat was toen nog 25 minuten vliegen en er was nog voor 30 minuten fuel)

Ik weet achteraf eigenlijk niet of ik foto's heb gemaakt, ik was toch wel een beetje bang. (zachtjes uitgedrukt!)

Enfin, gelukkig veilig geland op Grand Junction, zo'n 214 miles bij Denver vandaan. Wij waren nummer zes. Er waren nog meer vliegtuigen met fuel tekort geland. Wij waren uiteraard niet de enigen die niet konden landen op Denver.

Sja, en dan weer wachten! Niemand weet hoe of wat. Hoewel we uitermate goed geinformeerd werden zodra er iets bekend was. En eerst moesten die anderen ook nog bijgetankt worden – wat lang duurde omdat het een smalle slang was. En niemand mocht het vliegtuig uit. Je zou er claustrofobisch van worden!!!! Aan de praat geraakt met de jongen die naast ons zat. Ik vertelde dat het voor ons inmiddels half 5 midden in de nacht was omdat we uit Nederland kwamen. Vertelde hij dat hij ook uit Nederland kwam! Hij had een maand door Europa gereisd met zijn vriendin.

Zijn vriendin had een latere vlucht naar Denver. En die bleek al wel geland te zijn!

Enfin, na verloop van tijd mochten we toch weer vliegen naar Denver. Was wel goed ook om meteen weer de lucht in te gaan. Ik had nogal neiging om nooit meer te willen vliegen en meteen met de boot naar Nederland te varen. (Vandaag zijn we trouwens nog in Nederland geweest, daarover meer bij Dag 2)

Ook nog kleine vertragingen op Denver, immers alle vliegtuigen die waren uitgeweken – ook naar andere plaatsen – kwamen natuurlijk ook nog allemaal aan.

Toen waren we inmiddels zo'n 26 uur wakker........ Dan doet je hoofd het niet echt meer heel goed en komt de vakantie stemming er nog niet echt in. Moesten we ook nog de koffers oppikken aan het andere eind van het vliegveld. En wachten uiteraard..............

En toen waren we er nog niet! Met een bus stukje bij vliegveld vandaan om daar de auto op te halen. Met GPS, in Nederland al voor betaald. Maar vandaag bleek dat er gewoon een vaste gps in de auto zit........... Ach ja, dat weet je niet van tevoren! Ook nog een extra verzekering aangesmeerd gekregen. Bleek dat de auto niet verzekerd was voor als je weggesleept zou moeten worden. Dan moet je hoge wegsleepkosten betalen. Als je bijvoorbeeld in the middle of nowhere een lekke band krijgt. Sja, het zou kunnen gebeuren, dus ok dan maar. Nadenken lukt toch niet echt meer........

En nu hebben we een Fiatje 500!!!! Konden kiezen uit een rode, witte of donkerblauwe. Ik heb voor de rode gekozen! Zeer luxe ding, zijn we helemaal niet gewend! Dan moet je dus na 26 uur wakker zijn, in een vreemd land, in het donker (het was ook al rond middernacht) naar een vreemde stad rijden op een onbekende weg in een auto die je niet kent! Gelukkig kwamen we er na hele korte tijd achter dat de lichten het niet deden. Best lastig als je een snelweg op moet!

Enfin de aardige dame van het autoverhuur bedrijf heeft goed uitgelegd hoe we wel en absoluut niet moesten rijden. En dat was niet overbodig. En het is gelukt! Het hotel gevonden zonder verkeerd te rijden. Best luxe hotel, zulke kiezen we zelf nooit. Maar niet lang van kunnen genieten uiteraard, snel het bed in! Proberen te slapen. Wat niet meeviel door oververmoeidheid, maar ook omdat er om de 10 minuten treinen achter het hotel reden die bij iedere overweg toeterden............ Vandaar dat er oordopjes lagen op de kamer! Maar wel zonde, van zo'n sjiek hotel en dan best wel geluidsoverlast van toeterende treinen. Ik heb ze vanmorgen nog wel opgenomen, is toch een deel van de reis.

En vanmorgen bleek ik zelf eindelijk geland te zijn, na gisteren 3x geland te zijn in Amerika!

Meer over dag 2 de volgende keer. Cees ligt al te snurken en ik wil ook zo de binnenkant van mijn ogen gaan bekijken!

ps ik weet nog niet of en wanneer ik foto's van deze dag plaats. Moet de foto's nog uitzoeken