Vrijdag, 24 juni 2016

Oh, leefde mijn vader nog maar! Dat heb ik vanmiddag ontelbaar keren hardop geroepen. Waarom dat vertel ik verderop!

Vandaag zijn we vertrokken vanaf Jackson Hole naar Salt Lake City. Een tochtje van ongeveer 5 uur. In het begin afwisselend, door bergpassen, op een 1 baans weg (en een tegenbaan)

Daarna een groot deel saai highway. Schoot wel lekker op, dat dan weer wel. Maar een klein uurtje voor Salt Lake City leek het wel alsof we op de A2 tijdens de spits reden. Heel erg druk. 4 of 5 baans en invoegstroken. De auto's schoten links en rechts voorbij. Of bleven langzamer op de meest linkerbaan rijden, net zoals vaak in Nederland, dat mensen links blijven rijden hihi!

Enfin, Salt Lake City binnen gekomen en het hotel gevonden. Het Salt Lake hebben we trouwens niet eens gezien! Misschien een heel klein strookje in de verte.

We waren zo vroeg in het hotel dat onze kamer nog niet eens klaar was! We zitten trouwens vlak bij het vliegveld. De vliegtuigen landen af en aan. Grote en ook kleineren.

Eenmaal op de kamer hebben we even gerust, alvorens we naar de stad wilden vertrekken.

Op het programma stond om Temple Square te bezoeken.

Salt Lake City is de hoofdstad van de Staat Utah. En is opgericht door de Mormonen.

Temple Square is dus de belangrijkste heilige plaats van de Mormoon gemeenschap.

De grootste tempel op het plein is niet toegankelijk voor niet-mormonen. Maar in het Visitor Center staat een maquette, zodat je naar binnen kan kijken. Groot!!!!! Ze hebben 40 jaar over deze tempel gedaan om te bouwen. Alle stenen werden eerst per paard en wagen op de juiste plaats gebracht en daar verwerkt. Later gingen de Mormonen meehelpen aan de spoorlijn, zodat daarna de stenen per trein aangeleverd konden worden. Heb in het Visitor Center zo'n steen gezien en op de kiek gezet.

Ook staat er een Tabernacle, met een beroemd koor en een orgel met niet minder dan 11600 pijpen. Uiteraard ben ik nog steeds in orgels geinteresseerd, mede door het feit dat ik zelf ook weleens op het kerkorgel heb mogen spelen, jaren geleden.

Er waren daar (uiteraard!) heel veel Mormonen die iedere toerist te woord stond en wilden helpen. Ze deden me eigenlijk aan Jehovah's getuigen denken. Broeders en Zusters. En een liefdevolle, warme gemeenschap die zich inzetten voor anderen. Nergens werd er gevraagd om geld ofzo. En ook werd er niet over het geloof gesproken. Je kon wel vragen stellen. Een groot verschil met Jehovah's getuigen is natuurlijk dat JG's alles baseren op de bijbel, en de Mormonen baseren zich op een visioen dat een 14-jarige Joseph Smith heeft gekregen en op basis van dat visioen het boek van Mormon heeft geschreven. En dat ze daar heel veel op baseren. (Ook op de bijbel, maar ook heel veel op dat boek)

Ook hebben we daar het Family Search Center bezocht. Dit is gesticht om de namen te achterhalen van alle overleden mensen. Ze geloven dat verlossing alleen kan als de hele wereld tot hun geloof is bekeerd en proberen daarom iedereen te dopen. Zelfs postuum.

Cees wilde hier graag heen om te kijken of zijn en mijn achternaam hier in het verre Salt Lake City bekend zijn. Ik kon het me niet voorstellen. Maar uiteraard heeft hier de moderne wereld ook zijn intrede gedaan en stonden er overal computers, met behulpzame Mormonen. We werden 'overgedragen' aan een Mormoon met nederlandse achtergrond. (Groningen) Die heeft ons helemaal wegwijs gemaakt in het aanmaken van een Family Tree.

En als er dan op een gegeven moment al gegevens daar bekend zijn, dan worden alle gegevens samengevoegd tot een hele grote stamboom.

Mijn vader is natuurlijk jarenlang bezig geweest met stambomen. Grotendeels Vissenberg, ook wel Mullenders en Dokman (van mijn moeders kant)

Al zijn gegevens heb ik 'geërfd', aangezien het mijn broer niet interesseerde en mij eigenlijk wel. In combinatie met (oude) foto's.

De gegevens die tevoorschijn komen, is enorm! Hoewel Cees en ik er zelf niet instonden, konden we wel een paar keer namen terugvinden van (over) groot ouders.

Deze site linkt ook naar andere (o.a. Nederlandse) genetische sites, zo ook het Gelders Archief, waar ik al vaker op gekeken heb. Sja, met alle oude foto's die ik gescand heb van de voorouders van Cees, ben ik het interessant gaan vinden om dat ook in een stamboom te plaatsen.

Enfin, deze hele vriendelijke Mormoon heeft mij uitgelegd hoe ik de stamboom op kan starten en waar ik andere info kan vinden – zoals uitreksel van de gemeente met trouw, doop- en overlijdens gegevens en hoe dat aan de stambomen toegevoegd kan worden.

Eindelijk iets gevonden waarbij ik de stamboomgegevens kan combineren met foto's en bidprentjes (yep, van mijn vader) kan invoegen!

Hij gaf ook nog een uitdraai mee van nederlandse sites betr. genealogie. En daar miste ik er 1 op. Een site waarop grafzerken staan. Klinkt luguber, maar is een schat aan informatie voor een stamboom.

Dus heb ik die site aan hem laten zien. Hij meteen het graf van zijn vader in Groningen opzoeken, die er inderdaad opstond. Vanavond ging hij verder met deze site. Hij mij geholpen, ik hem geholpen ;-)

Maar als mijn vader hier allemaal vanaf had geweten, dan had hij nooit meer achter de computer vandaan gekomen! En ik heb (alsof ik al niets te doen had hihi) ook weer genoeg plannen. Die had ik trouwens al, ben daar ook al een aantal keren mee begonnen, maar liep vast op het feit dat ik foto's en gegevens niet kon samenvoegen. Maar dat kan nu dus wel! Kan ik eindelijk verder – als ik de tijd neem.

Daarna nog ff de weg over gestoken waar winkels waren. Zeer moderne! Leek wel alsof we in een winkelstraat in Utrecht liepen ofzo. Alleen veel meer fonteinen.

We besloten om te gaan eten in het hotel. Hadden ff de menu kaart gezien en die stond ons wel aan. En dan konden we een biertje en/of wijn drinken. (Het zijn twee Utah biertjes geworden)

Hoe groot onze verbazing dat toen de rekening kwam, en er 61 dollar opstond, wij dat klaar legden, met een paar dollar fooi, dat de serveerster zei dat het niet genoeg was...... Wij begrepen haar echt niet! Toen ging ze een andere rekening halen, dat was 71 dollar. Wij vragen waar het verschil in zat. Dat was dus soort van fooi voor de werknemers. Ja, we wisten dat Amerikanen gewend zijn om fooi te krijgen. Meestal doen we dat ook – op zijn nederlands. Maar nog nooit dat er naar gevraagd werd of zelfs gezegd werd dat we dat moesten betalen.

Hier gaan we dus nooit meer eten hihi.

Het valt trouwens op dat het bier behoorlijk duur is. 5 dollar voor een fles. Enfin, dit was pas de tweede tijdens deze vakantie.

We hebben nog steeds geen regendruppel gezien. De luchten zijn bijna altijd helemaal blauw. Soms met een lief wolkje hier en daar. In Yellowstone was het iets koeler. Heerlijke zomertemperaturen voor nederlandse begrippen. Voor de rest is het toch gemiddeld 35 graden schat ik. Ene keer iets meer, andere keer iets minder. We hebben er niet echt last van. Zitten natuurlijk heel veel in de mooie rooie Fiat 500, met airco.

Hoe gaan we straks trouwens weer wennen aan een Mazda uit 2001 en een simpele Twingo?

Ik dacht altijd dat luxe me niet echt interesseerde. Als ie maar rijdt, warm en droog is en niet teveel in onderhoud kost.

Maar luxe went toch wel vrij snel............. Hoewel ik zelf tot nu toe niet gereden heb. Zou niet eens weten hoe. De auto harder en zachter laten rijden met knopjes aan het stuur??? Ik laat het maar aan Cees over, die kent de auto inmiddels behoorlijk goed. Ik fotografeer wel onderweg, hoewel ik me afvraag of de foto's heel mooi worden, gezien de hoeveelheid insecten die zonder helm tegen het raam aan botsen.

Morgen een ritje van ongeveer 4 uur voor de boeg. Naar Moab. Daar blijven we weer 2 nachten.

Even kijken of we daar de beroemde Arch kunnen bezoeken. (er zijn er meer dan 2000, dus als die ene niet lukt omdat het te warm is om 5 km heen en terug te lopen in de volle zon bij ongeveer 40 graden of meer, dan zijn er nog genoeg over). Ook is er nog een ander National Park, waarvan ik even niet op de naam kan komen. Staat in het draaiboek ;-)

Nog steeds heel erg blij dat ik zoveel voorbereidingen heb getroffen!